اگر زبان اویغوری مورد مطالعه قرار نگیرد تقریبا تمامی مغول شناسی و مانی شناسی بر به اشکال می خورد و توجه کنید که در برهه ای از قرن گذشته ، ژاپنی ها تنها منابع چینی و عربی را بررسی می کردند و دوره مغولان را تنها از دید زبان چینی می شناختند. بعدها فهمیدند که بررسی زبان عربی و نوشته های مورخان عرب لازم است و اکنون فارسی را هم به این جمع افزوده اند.
ابتدا باید تاریخ را از دید دیوانسالاران و کاتبان ولو جانب دارانه خواند و بعد دیگر منابع را بررسی کرد. حتی منابعی که با غرض و مرض نوشته شده باشد. بررسی منابع از جهات مختلف ما را به نتیجه گیری بهتری می رساند. امروزه یادگیری زبان ترکی اویغوری همانند کردی برای کسی مهم نیست زیرا :
زبان رسمی کشوری نیست.
لهجات مختلف دارد و باید منظم آموخت.
هنوز میان مردم آن منطقه توافق جمعی نیست که با لاتین بنویسند یا الفبای عربی مخصوص به خودشان.
زبان رسمی کشوری ، چه میزان لغت به آن زبان تزریق کرده ؟
زبان آموز ، منابع اندک دردست دارد و یا اصلا ندارد ، فلذا به دنبال زبانی دیگری می رود.
همه زبان بین الملل را پذیرایند و از این زبانها دوری می کنند.
نظرات شما عزیزان:
نوشته شده توسط arsh |
لينک ثابت
|دو شنبه 12 فروردين 1398برچسب:Uyghur,اویغورچه,اویغور,ئوُیغُورچه,Uyghurche,XINJIANG,China,چین,ئوُیغُورچه دیلی,ارومچی,تاریخ اویغور,ترکی,ترکان,توران,یادگیری ترکی اویغورچه ,|
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت: